Radika

Bu hikayem, ben henüz doğmadan aramızdan ayrılan; hiç tanıyamadığım Selanik göçmeni Nihat Dedem’e, tohumlarımın atıldığı Mudanya’ya, Girit’in güzel insanlarına ve tüm mübadillere armağan olsun… Evimi çok özledim. Ama evim neresi, artık bilmiyorum. Günlerimi kaybettim. Sevinçlerimi, heyecanlarımı, anılarımı kaybettim. Yapraklarımı kopardılar benden, söküp aldılar. Köksüzleştirdiler ağacımı. Hem de hiç acımadan. Bir sabah uyandım. Ve artık yurtsuzdum. Köksüzdüm. Öksüzdüm. Öksürdüm. Aksırdım. Kimse ‘çok yaşa’ demedi.Oysa yaşanacak daha çok günlerim vardı. Yalnızdım. Topluca bir göçün ortasında, yapayalnız. Yanıma sadece sırt çantamı aldım. İçindeRead More→