yerin dibindeyim çok karanlık
üzerime çöküyor sanki
tepedeki bütün aydınlık
simsiyah ellerim, kollarım, ayaklarım
kaza süsü verecekler yine, biliyorum
kaçınılmaz
kaçıp kurtulamaz bir haldeyim
kömür gözlerimden
alevler çıkıyor kırmızı
bağırıyorum kimse duymuyor
bütün kulaklarda derin bir sızı
gün ışığını bir daha görebilecek miyim
acaba diye geçiyor içimden
sularına gömülebilecek miyim yine denizin soğuk
çocuklarım yokmuş iyi ki
evde beni bekleyen bir karım
kabul etmesem de bana sorulmuyor ki
kaderim ölümmüş
böyle yazılmış yazım
allah’a emanetmişiz
allahsızlar cehenneminde
fersahın kelime anlamını
şimdi daha iyi anladım
*Görsel: google.com
*Maden, Sözcükler Dergisi’nin 27. sayısında yayımlanmıştır.
